woensdag 27 juli 2011


Zout Bier in Den Egelantier
Wie kent niet het lied over café Den Egelantier? De geschiedenis van R.K. De Veulpoepers is veel meer dan de geschiedenis van een anarchistische band die plotseling succes had met een hit. Het is ook het verhaal van een praktisch onderzoek naar de realisering van socialistische idealen. De roep om een rechtvaardige, democratische maatschappij, kritiek omzetten in alternatieven, nieuwe samenlevingsvormen (commune) en werkverhoudingen (kollektief, loonnivellering) onderzoeken: het gebeurde allemaal in het kollektief om en rond De Veulpoepers.
Het boek van Zjef Naaijkens geeft onverbloemd weer hoe het succes tot stand kwam, hoe De Veulpoepers als een bedreiging van de gevestigde orde heilige huizen sloopten, en hoe uiteindelijk idealisme en werkelijkheid botsten. 
ISBN  9789044515404


In de jaren zeventig hadden we in Best de stichting Muziekoptredens Best, groepen als Solution, Doe Maar, Toontje Lager, Oscar Harris, Armand, RK Veulpoepers BV traden o.a. op met gemengd succes. Lees hieronder een pagina uit Zout Bier in den Egelantier:

Heel anders ging het op een festival in Best, goedbedoeld georganiseerd in het Joe Mann
Openluchttheater. Ik kende die prachtige plek midden in de bossen van optredens met onze familietheatergroep Speelgroep Filiassi. Er was een stevige line-up van onder meer The House Band en Armand. Het was al snel duidelijk dat er geen geld zou zijn om de artiesten uit te betalen. Er waren veel te weinig kaarten verkocht omdat alles perfect voor elkaar was behalve de publiciteit. Voor The House Band was dat reden om niet op te treden. Geen geld, geen show. Voor Armand was het geen enkel probleem, die had als enige voorwaarde ´no blow, no show´. Wij waren die middag begonnen en hadden veel succes. En omdat we er toch waren besloten we het hele repertoire twee keer te spelen. Armand speelt altijd, als een muzikale Fidel Castro, het liefst een uur of drie, vier, dus dat programma kwam wel weer rond. Hij zou makkelijk een hele dag kunnen vullen met zijn authentieke songs en verhalen. Hij en ik roken dan ook dezelfde wiet, Brabantse Kampina van de Kempische zandgrond. Dus toen ik het publiek vertelde dat de Veulpoepers twee keer zo lang zouden optreden voor de helft van het geld als vervanger van die ´kommersjele kutband´ gierde Armand van de lach van achter zijn rookgordijn. Die van The House Band waren minder amused en kwamen verhaal halen. Wat nou kutband? Ik antwoordde dat ik het niet snapte. Ze waren er nog steeds, waren hun dag toch kwijt, hadden een hoop stress en chagrijn en ze hadden niet gespeeld, terwijl wij twee keer mochten. En geld?  Wat nou geld?

Het bovenstaande heeft stichting Muziekoptredens Best later nog goed gemaakt, tijdens De Bikse Fiste. Door met een x aantal mensen te helpen achter de bar tijdens de Bikse Fiste.

Geen opmerkingen: