Met mijn neus tegen het glas gedrukt zo keek ik als kind naar binnen, in het atelier van Frans Coppelmans. Hij had zijn atelier toen tegen over de Prinsenhof midden in het dorp, later is hij verder gegaan met zijn werkzaamheden in een atelier aan de boslaan.
Wat was dat spannend, een Kunstenaar werkend met hamer en beitel aan een beeld. Hij riep mij binnen, en ik vroeg of ik mocht helpen.Met een lach zij Frans ja natuurlijk veeg mijn atelier maar even schoon. Wat was ik trots ik mocht bij een echte Kunstenaar de vloer aanvegen. Hij legde ook wat dingen uit, over beeldhouwen, met een hamer en beitel een vorm uithouwen uit harde steen. Je kon uit de contouren van het beeld al goed zien dat het een zittende figuur zou worden, de Zittende vrouw bleek veel later. (Wat jaren later heb ik nog lessen gevolgd bij Frans, wekelijks in buurthuis Kadans.)
Het kreeg een plaats bij het gemeentehuis van Best, waar het op een zeker moment verdween en een hele lange periode in een hoekje bij de oude Brandweerkazerne op een hoop zand lag. Bij de opening van de oude Sporthal kreeg het daar een dominante plaats, bij de ingang. Tot dat het daar ook weer verdween. Naar het schijnt wordt nu bekeken of het opgeknapt kan worden. Ik hoop namelijk dat het weer een dominante plaats zal krijgen in de toekomst ergens in Best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten