de kunst van het falen

De kunst van het falen
Arjan van Dam

We zijn er in het leven op gebrand om goede prestaties te leveren. We richten ons daarbij vaak alleen op het eindresultaat: daar worden we immers op afgerekend en dat bepaalt uiteindelijk ons geluk. Maar hoe effectief is die focus op het eindresultaat? Leidt het nastreven van geluk automatisch tot een gelukkig leven? Uit onderzoeken blijkt dat mensen die zich tot doel hebben gesteld een goede prestatie te leveren, sneller gestrest zijn, vaker faalangst hebben en eerder depressief worden.

In De kunst van het falen laat Arjan van Dam zien dat we in ons werk en in ons leven succesvoller kunnen zijn als we onszelf durven te ontwikkelen in plaats van een vlekkeloze prestatie na te streven. We moeten willen leren, risico’s durven nemen en niet bang zijn om fouten te maken. Van Dam gaat in op de achtergronden van deze inzichten en leert ons aan de hand van spraakmakende verhalen en herkenbare voorbeelden, hoe we effectiever kunnen werken en succesvoller kunnen zijn.

ISBN: 9789026321832

Symposium
DE KUNST VAN HET FALEN
van het Nederlands Genootschap voor Esthetica en de Universiteit Antwerpen met performances van Matthew Goulish, Eric Joris/CREW en Kris Verdonck

6/7 oktober 2006 Stadscampus, Antwerpen

In een tijd waarin digitale en elektronische mediatechnologieën met een duizelingwekkende snelheid het dagelijks leven binnendringen, zien we dat kunstenaars uit diverse gebieden gefascineerd zijn door de nieuwe mogelijkheden daarvan. In beeldende kunst, muziek, theater, dans en zelfs literatuur wordt gretig geëxperimenteerd met allerlei digitale technologieën, waarbij de kunsten niet alleen oppikken wat elders wordt ontwikkeld, maar zelf ook actief bijdragen aan het ontwikkelen van bijvoorbeeld nieuwe interfaces. Op dit kruispunt van kunst en wetenschap lijken twee verschillende logica’s elkaar te ontmoeten. Waar technologische vooruitgang vooral streeft naar functionaliteit en perfectie, is de inzet van artistieke strategieën veelal ambivalentie en complexiteit. Tegen deze achtergrond stellen we opnieuw de vraag naar de status van kunst, en vooral naar de betekenis van ‘de kunst van het falen’.Opvallend veel kunstenaars spelen met fouten, breuken, storingen en ongelukken. Is dat een adequaat middel om de verontrusting ten aanzien van de technologie te articuleren? Of staat hier iets anders op het spel? Wat doet de technologische conditie met de rol van kunst als kritische interventie in de cultuur? Kan, wil en moet kunst nog avant-gardistisch zijn? Zijn er verschillende manieren om op een artistiek en esthetisch interessante manier te falen? En hoe verhouden die manieren zich tot de fascinatie voor het machinale?