In het begin was er een open oningevulde banjer, misschien wel een open witte oningevulde hoeveelheid niets. Klank, beeld, in de 2dim, en 3dim. Mogelijkheden te over,de passie zou aanwezig kunnen zijn, ongenuanceerd nog mogelijkheden te over, en de hoop dat het goed komt.
Door te leren er mee om te gaan, door studeren, goede en slechte invloeden, scholing volgend, wel of niet. Daarna te vragen om je heen doe ik het zo wel goed? Hopen dat je het goed doet, hopen dat het gewaardeerd wordt.
Hoop op dat je gevraagd wordt, hoop oningevulde bladzijdes, doeken, beelden, partituren, woorden. Reflecteren na wat je doet, is het zo dan toch echt wel goed. De reflectie van de hoop.
Leven en werken in de kunstfabriek van onzekerheden. Maar toch.
Copyright © Gerard van Opstal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten